Κείμενα Ιστορίας: Από το Δωδεκάλογο του Γύφτου του Κωστή Παλαμά.

Από τα πρώτα χρόνια της δουλείας οι Έλληνες δεν έπαψαν ποτέ να προσδοκούν και να ελπίζουν πως θα ξημέρωνε η μέρα της λευτεριάς. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από το Δωδεκάλογο του Γύφτου του Κωστή Παλαμά.

Και θα φύγεις κι απ` το σάπιο το κορμί,

ω ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα,

και δε θα `βρει το κορμί μια σπιθαμή

μες στη γη για να την κάμει μνήμα,

κι άθαφτο θα μείνει το ψοφίμι,

να το φάνε τα σκυλιά και τα ερπετά,

κι ο καιρός μέσα στους γύρους του τη μνήμη

κάποιου σκέλεθρου πανάθλιου θα βαστά.

Όσο να σε λυπηθεί

της αγάπης ο θεός,

και να ξημερώσει μιαν αυγή,

και να σε καλέσει ο λυτρωμός,

ω ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!

Και θ` ακούσεις τη φωνή του Λυτρωτή,

θα γδυθείς της αμαρτίας το ντύμα

και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή

θα σαλέψεις σαν τη χλόη, σαν το πουλί

σαν τον κόρφο το γυναίκειο, σαν το κύμα,

και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί

θα κατρακυλήσεις πιο βαθιά

στου κακού τη σκάλα

για τ` ανέβασμα ξανά που σε καλεί

θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά!

Τα φτερά,

Τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!