Οι άγγελοι (από το Χρήστο Κυριαζή)

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Ο άγγελος, μᾶς παρηγορεῖ στίς θλίψεις, ἁπαλύνει τούς πόνους μας, συμπάσχει μαζί μας, χαίρεται τήν πνευματική μας πρόοδο.  Μᾶς προστατεύει ἀπό ὁρατούς καί ἀόρατους ἐχρθούς. Εἶναι μάλιστα τόσο δυνατός, ὥστε καί μόνος του μπορεῖ νά παραβληθεῖ μέ ὁλόκληρο στράτευμα καί πολυάνθρωπη παράταξη.

Ὁ μοναχός κι ὁ ἄγγελος. «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων»

Ὁ μακαριστός γέροντας Ἰωσήφ ὁ Σπηλαιότης (†1959), προσπαθώντας νά στήρίξει ἕνα νέο μοναχό, πού τόν πολεμοῦσαν λογισμοί φυγῆς κι ἐπιστροφῆς στούς γονείς του, διηγήθηκε τό ἀκόλουθο θαυμαστό γεγονός:
 Λίγο πρίν ἔρθω ἐδῶ, στά Κατουνάκια, ἔκοιμήθη κάποιος μοναχός, ὑποτακτικός σ’ ἕνα τυφλό γέροντα. Ἄκουσε τί ἔγινε κάποτε μ’ αὐτόν: 
Μιά μέρα πέρασε ἀπό τό κελλί τους ἕνας κοσμικός.
 -Ἀπό ποῦ εἶσαι; ρώτησε ὁ μοναχός.
 Ἀπό τήν ἀπάντηση κατάλαβε πώς ἦταν χωριανός του, ἀλλά δέν τοῦ συστήθηκε.
 -Τί γίνεται ὁ τάδε; Ξαναρώτησε ὁ μοναχός, ἐννοώντας τόν πατέρα του.
 -Πέθανε, ἀπάντησε ὁ ξένος, κι ἄφησε τή γυναίκα καί τρία κορίτσια ὀρφανά στούς δρόμους. Εἴχανε κι ἕνα γιό, ἀλλ’ αὐτός εἶχε φύγει ἀπό χρόνια καί δέν ἤξεραν τί ἀπέγινε.
 Μόλις τ’ ἄκουσε ὁ μοναχός, σάν νά χτυπήθηκε ἀπό κεραυνό. Ἀμέσως ἄρχισαν νά τόν προσβάλλουν οἱ λογισμοί τῆς φυγῆς.
  Ὁ γέροντας δέν τοῦ ἔδωσε εὐλογία.  Τόν συμβούλεψε κλαίγοντας. Ἐκεῖνος ἐπέμενε.  Τελικά δέν μπόρεσε νά τόν μεταπείσει καί τόν ἄφησε στό θέλημά του.
 Ὁ ὑποτακτικός ἔφυγε. Ἀφοῦ βγῆκε ἀπό τό Ὄρος, κάθησε στή σκιά ἑνός δέντρου νά ξεκουραστεῖ. Ἐκεῖ καταφτάνει σέ λίγο ἱδρωμένος ἕνας ἄλλος μοναχός, καί κάθεται κοντά του.

 -Σέ βλέπω ταραγμένο, ἀδελφέ. Τί ἔχεις;
 -Ἄφησε, πάτερ, ἔπαθα συμφορά, ἀποκρίθηκε ὁ ἄλλος, καί τοῦ διηγήθηεκ τό περιστατικό.
  Τότε ὁ καλός ὁδοιπόρος τοῦ λέει:
 -Ἄν θέλεις, ἀδελφέ, νά μ’ἀκούσεις, γύρισε πίσω στό γέροντά σου, καί θ’ ἀναλάβει ὁ Θεός νά προστατέψει τούς οἰκείους σου. Ἐσύ ὑπηρέτησε τό γέροντά σου, ἀφοῦ εἶναι μάλλιστα καί τυφλός.
  Ὁ ἄλλος ὅμως δέν τόν ἄκουγε. Ὁ πρῶτος τοῦ ἔφερε πολλά παραδείγματα, ἀλλά ὁ ἀνυπάκους μοναχός σηκώθηκε γιά νά συνεχίσει τήν πορεία του γιά τόν κόσμο.
 -Λοιπόν, δέν μ’ ἀκοῦς νά γυρίσεις πίσω;
 -Ὄχι.
 -Ἔ, τότε ἄκουσε!  Ἐγώ εἶμαι ἄγγελος Κυρίου.  Μόλις πέθανε ὁ πατέρας σου, ὁ Θεός μέ πρόσταξε νά πάω κοντά στήν οἰκογένειά σου, γιά νά τούς φυλάω καί νά γίνω προστάτης τους. Ἀφοῦ ὅμως δέν μ’ ἀκοῦς καί θέλεις νά πᾶς ἐσύ, ἐγώ τούς ἀφήνω καί φεύγω.
  Ἀμέσως ὁ ἄγγελος ἔγινε ἄφαντος.
 Τότε συνῆλθε ὁ μοναχός καί, μεταμελημένος, γύρισε γρήγορα στό γέροντά του.