Ποιημα για την θάλασσα(Αναστασια Παπαδοπούλου)

ΚΟΧΥΛΙ ΕΓΩ-ΒΟΤΣΑΛΟ ΕΣΥ

 Κοχύλι εγώ, καλέ μου,βότσαλο εσύ,
 στης θάλασσας τα κύματα.
 Ένας γλάρος βλέπει από μακριά
 ό,τι περάσαμε,καλέ μου,ό,τι ζήσαμε.
 Βλέπεις, η θάλασσα είναι σκληρή,
 γεμάτη χοντροκομμένο αλάτι.
Βότσαλο εσύ,κοχύλι εγώ,
 μαζεύω στάλα στάλα την αλμύρα της, καλέ μου,
καμιά σταγόνα να μην χαθεί,
 αυτό το γαλάζιο της να μην λερωθεί...
 Το άσπρο των κυμάτων να μην χαθεί.
 Βότσαλο εσύ,κοχύλι εγώ.