Η ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ - Λέλα Καραγιάννη

Ηρωϊκές  γυναίκες

 

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ   Ἡ Ἑλληνική  Ἱστορία,  εἶναι γεμάτη ἀπό  ἡρωϊκές  γυναῖκες, πού στάθηκαν ἰσάξια στό πλευρό τῶν ἀνδρῶν, ὅταν χρειάστηκε... Ἑλληνίδες πού ἔμειναν στην  Ἱστορία  γιά νά μᾶς θυμίζουν πώς ἡ Λευτεριά πάντα κερδίζεται μέ ἀγώνα καί αἷμα... Ἔπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο σέ ὅλους τούς ἀγῶνες τοῦ ἔθνους μας, σέ στεριά καί σέ θάλασσα!!! Ἔτσι, τίς ξαναβλέπουμε στό δύσκολο πόλεμο τοῦ 1940.

Ἡ συγκινητική προσφορά τους, ἦταν αὐθόρμητη καί αὐτόβουλη. Κάτω ἀπό ἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες μέ ἀσταμάτητες βροχές, χιονοθύελλες καί βοριάδες, ἀψηφῶντας τό κρύο, τή βροχή, τόν ἀέρα, τό χιόνι καί τόν πάγο, ἀλλά καί τίς ὀβίδες, τίς ἐχθρικές σφαῖρες, τά ἀεροπλάνα καί περνῶντας μέσα ἀπό χαράδρες καί 2 γκρεμούς, σκαρφαλώνοντας σέ ὐψόμετρα 2.000 καί 2.500 μέτρων, μετέφεραν νερό, τρόφιμα, ρούχα, πολεμοφόδια, ὅπλα καί ὀβίδες, ἀλλά καί τραυματίες.
Θεωροῦσαν δικό τους μέλημα τή μεταφορά καί τήν περίθαλψη τῶν τραυματισμένων στρατιωτῶν. Ἔπαιρναν στήν ἀγκαλιά τους καί μετέφεραν τραυματίες ἀπό τό πεδίο τῆς μάχης, ἔδεναν τίς πληγές τους, τούς ἔλεγαν λόγια παρηγοριᾶς καί θάρρους. Πολλές φορές τούς μετέφεραν καί μέχρι τά σπίτια τους, πού εἴχαν μετατραπεῖ σέ στρατώνες καί ἀναρρωτήρια.
Καθάριζαν τά μονοπάτια καί τούς δρόμους ἀπό τά χιόνια γιά νά περνάει ὁ στρατός καί πήγαιναν μέχρι καί ἐκεί πού δέν μποροῦσε νά περάσει ἕνα μουλάρι. Πολλά τά κατορθώματά τους.  Ἀξιοθαύμαστη ἡ προσφορά τους. Διακρίθηκαν γιά τήν τόλμη, τό θάρρος τους καί τήν παλληκαριά τους, τόν ἡρωισμό καί τήν πίστη τους. Μέ τήν προστασία τῆς Ἁγίας Σκέπης, τῆς Παναγίας μας, καί μέ τήν πολύτιμη βοήθεια τῶν Ἑλληνίδων ὁ στρατός μας νικοῦσε τούς Ἰταλούς, παρά τή μεγάλη ἀριθμητική ὐπεροχή τους.

Ξαφνικά ὅμως ἐπιτέθηκαν στήν Ἑλλάδα οἱ Γερμανοί, γιά νά σώσουν τούς Ἰταλούς συμμάχους τους. Ἑπόμενο ἦταν, ἡ Ἑλλάδα νά ὑποκύψει στό χιτλερικό καθεστώς καί ἀπό νικήτρια νά βρεθεῖ σκλαβωμένη ἀπό δύο στρατούς.!
Ἡ πατρίδα μας ἤταν κάτω ἀπό διπλή κατοχή ἀπό τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1940.
 Καί πάλι ὅμως ἔλαμψαν γυναικεῖες μορφές πού ξεσηκώθηκαν καί ἀγωνίστηκαν γιά τή Λευτεριά.
 Μιά ἀπό αὐτές ἦταν ἡ Λέλα Καραγιάννη, ἡ «Μπουμπουλίνα τῆς κατοχῆς», ὅπως ἀποκαλέστηκε!

Β. ΔΙΗΓΗΣΗ :  Ἡ Λέλα Καραγιάννη γεννήθηκε στή Λίμνη Εὐβοίας τό 1899. Γονεῖς της ἦταν ὁ Ἀθανάσιος Μινόπουλος καί ἡ Σοφία Μπούμπουλη. Παντρεύτηκε τόν φαρμακέμπορο Νικόλαο Καραγιάννη στήν Ἀθήνα, μέ τόν ὁποῖο ἀπέκτησε ἑπτά παιδιά: τήν Ἰωάννα, τόν Γιῶργο, τήν Ἡλέκτρα, τόν Βύρωνα, τόν Νέλσωνα, τή Νεφέλη καί τήν Ἑλένη. Μεγάλωσαν τά παιδιά τους μέ χριστιανικές ἀρχές καί τούς μετέδωσαν τήν ἀγάπη πρός τήν πατρίδα, τήν φιλοπατρία καί τήν αὐτοθυσία.

Ἡ Λέλα Καραγιάννη ἀπό τίς πρῶτες μέρες πού πάτησαν τό πόδι τους οἱ Γερμανοί στήν Ἑλλάδα, ἄρχισε τή δράση της καί δημιούργησε μιά ὁμάδα ἀντίστασης, ἡ ὁποία ἀρχικά ἀποτελοῦνταν ἀπό τά παιδιά της καί τόν ἄντρα της καί μερικούς φίλους πατριῶτες. Μέ κέντρο ἕνα σπίτι στήν ὀδό Φυλῆς καί τό φαρμακείο τοῦ ἄντρα της στήν Πατησίων, ὀργάνωσε ὁλόκληρο δίκτυο ἀπόκρυψης, ὑγειονομικῆς περίθαλψης, τροφοδοσίας καί φυγάδευσης στρατιωτῶν, οἱ ὁποῖοι εἴχαν ξεφύγει ἀπ’ τήν αἰχμαλωσία. Περιέθαλπε  Ἕλληνες φαντάρους πού ἐπέστρεφαν ἀπό τό μέτωπο καί τους συμμάχους, ἐνῶ νοίκιασε τρία σπίτια στά ὁποία τούς ἔκρυβε. Ἀργότερα ὀργάνωσε πιό καλά τά σχέδιά της. Βρῆκε μονοπάτια πού τήν ὁδήγησαν στήν κατασκοπεία καί στίς δολιοφθορές κατά τοῦ ἐχθροῦ.
Μέ κέντρο τήν Μονή τοῦ Ἁγίου Ἱεροθέου στά Μέγαρα, συγκρότησε τήν παράνομη ὀργάνωση «Μπουμπουλίνα». Ἡ ὀργάνωση αὐτή ἦταν ἕνας μικρός στρατός πού κινοῦνταν ἀθόρυβα καί σιωπηλά μέσα στό σκοτάδι, μέ σκοπό νά προκαλέσει ὅσο πιό πολύ κακό μποροῦσε στόν ἐχθρό. Κατάφερνε ἔτσι νά συλλέγει πληροφορίες μέ ἄκρα μυστικότητα ἀπό τό ἀρχηγείο τῶν Γερμανῶν, ἀπό τό Ναυαρχεῖο, τή μυστική ἀστυνομία καί τό ἰταλικό φρουραρχεῖο.
Μέ τή δράση της βυθίστηκαν πολλά πλοῖα, ἀνατινάχτηκε τό ἀεροδρόμιο τοῦ Τατοΐου καί κάηκαν ἀποθέματα βενζίνης καί πυρομαχικῶν.
Κατόρθωσε ἐπίσης νά ὀργανώσει ἀποδράσεις αἰμαλώτων ἀπό τό στρατόπεδο Ἄγγλων αἰχμαλώτων τῆς Κοκκινιᾶς. Παράλληλα, ἡ «Μπουμπουλίνα» βοηθοῦσε καί τίς ἀντάρτικες ὀμάδες τῆς ὑπαίθρου μέ πολεμοφόδια, πού προέρχονταν ἀπό ἀποθῆκες τῶν στρατευμάτων κατοχῆς, καί πού οἱ ἡρωϊκές μορφές, γιά νά τά ἀποκτήσουν, πολλές φορές ἔδωσαν τή ζωή τους. Ἀκόμη τίς τροφοδοτοῦσε καί μέ φαρμακευτικό ὑλικό, ἕνα μέρος τοῦ ὁποίου προερχόταν ἀπ’ τήν φαρμακαποθήκη τοῦ ἄντρα της.

Ἐργάσθηκαν ἔτσι μέχρι τίς 11 Ἰουλίου τοῦ 1944, ὅταν ἀπό ἀπροσεξία καί ἀμέλεια μελῶν κάποιας ὀργάνωσης ἀποκαλύφθηκε ἔγγραφο πού ἀφοροῦσε τήν δράση τῆς Λέλας Καραγιάννη. Οἱ Γερμανοί τήν συνέλαβαν τήν ἴδια μέρα στό νοσοκομείο τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, ὅπου νοσηλευόταν γιά ὐπερκόπωση. Τήν ἴδια νύχτα συνέλαβαν πέντε ἀπό τά παιδιά της. Ὁ σύζυγός της, ἡ Ἑλένη καί ὁ Γιῶργος διέφυγαν. Τούς ὁδήγησαν στά μπουντρούμια τῆς ὀδοῦ Μέρλιν.
Ἡ Λέλα Καραγιάννη ὐπέστη πολλά βασανιστήρια, προκειμένου νά τήν πείσουν νά μιλήσει: τήν κρέμασαν, τῆς ἐξάρθρωσαν τά χέρια, τῆς ἔκαψαν τά ἄκρα, τῆς τρύπησαν τά πλευρά, χωρίς νερό τήν βασάνιζαν ἐπί τρεῖς μέρες. τέλος τῆς παρουσίασαν τόν γιό της Νέλσωνα καί τῆς δήλωσαν ὅτι θά τόν ἐκτελέσουν ἐπί τόπου ἄν δέν ὁμολογοῦσε:

«Λέλα Καραγάννη,
πρόσεξε καλά, σοῦ δίνω δύο λεπτά προθεσμία, γιά νά μοῦ ἀπαντήσεις σ’ αὐτά πού σε ρωτῶ, διαφορετικά θά ἐκτελέσω, τώρα ἐδώ μπροστά σου, ἔνα - ἔνα τά παιδιά σου, ἀρχίζοντας ἀπό αὐτόν ἐδώ».

Ἐκείνη τότε ἀπάντησε μέ σταθερή καί ἤρεμη φωνή: «Τά παιδιά μου ἐγώ τά γέννησα δικά μου εἶναι, ἀλλά πρέπει νά ξέρεις ὅτι πρωτίστως ἀνήκουν στήν πατρίδα μας. Πρόσεξε καλά, καί πάλι σοῦ λέω ὅτι αὐτά δέν ξέρουν τίποτα καί ἄδικα θά τά σκοτώσεις».
Ὁ ἀνακριτής τράβηξε τό πιστόλι καί τῆς εἶπε γεμᾶτος θυμό: «Τά παιδιά σου τά χρειάζομαι πρός τό παρόν, ὑπόσχομαι ὅμως πώς θά τά στείλω καί αὐτά στό ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα, νά μήν ἀμφιβάλεις γι’ αὐτό.
 Ἡ Καραγιάννη εἶχε προειδοποιήσει τά παιδιά της:
 «Ἄν ποτέ σᾶς πιάσουν οἱ Γερμανοί να δείξετε γενναιότητα καί νά μήν λυγίσετε, γιατί ἔτσι θά ἐπιβαρύνετε περισσότερο την θέση σας. Προσέξτε καλά, δέν ξέρετε τίποτε γιά τό τί ἔκανα, ἔτσι μόνο θά γλυτώσετε, καί δέν θέλω νά κλάψετε ἤ νά πενθήσετε γιά μένα, μόνο νά σκέπτεσθε ὅτι ὅ,τι κάναμε τό κάναμε γιά τήν πατρίδα καί αὐτό θά σᾶς ἀνακουφίζει».

Εἶχε πολλή πίστη στό Θεό ἡ Λέλα Καραγιάννη καί τή μετέδιδε καί στούς ἄλλους.  Ἐκτελέστηκε τήν αὐγή τῆς 8ης  Σεπτεμβρίου τοῦ 1944 στό Δαφνί, ψάλλοντας τόν Ἐθνικό Ὑμνο, ἐμψυχώνοντας ἔτσι μέχρι τελευταία στιγμή καί τούς μελοθανάτους, ἑξήντα γενναίους ἄνδρες καί γυναῖκες πατριῶτες, σέ ἀριθμό. Διάτρητο ἀπό σφαίρες τό κορμί της, τό ἔθαψαν κρυφά φίλοι στό Β’ Νεκροταφείο στά Πατήσια, λίγες μόνο ἡμέρες πρίν νά χαράξει ἡ Λευτεριά.

Τό 1947 ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν τῆς ἀπένειμε τό Βραβείο Ἀρετῆς καί Αὐτοθυσίας, ἐνῶ ἡ προτομή της ἔχει στηθεῖ στήν ὀδό Στουρνάρα.