Πασχαλινό

Στο  στερνό  το  ξεψύχημα  δειλινού  μυρωμένου
Κάποια  ρόδα  μαραίνονται,  κάποια  ρόδα  πεθαίνουν.
 Κι΄ένα  ρόδο  σκορπίζοντας  τ’ ανοιχτά  πέταλά  του
Κάποιο  φύλλο  που  τού  ’μεινε  για  στερνό  στολισμά  του
το  τινάζει  και  κείνο  και  το  ρίχνει  μπροστά  του
στο  κρυστάλλινο  φλοίσβισμα  τ’ αρυακιού του  δροσάτου.

 -Πού  τραβάς  ανθοπέταλο  τη  ζωή  σου  να  σβήσεις;
-Πάω  να  φέρω  την  άνοιξη  σ’ ένα  κόσμο  άλλης  ζήσης
Μες στης  γης  τα  κατάβαθα  τον  Απρίλη  θα  φέρω,
θα  σκορπίσω  το  μήνυμα  μιας  αλήθειας  που  ξέρω.

Μιας  αλήθειας  το  κήρυγμα  το  τρανό  θα  κηρύξω
και  θα  πω  την  Ανάσταση  στους  νεκρούς  που  θα  σμίξω.

 Γ. Βερίτης